Yılmaz, köşesinde şu ifadeleri kullandı:
1978’de… Bursa Valiliği İl Planlama Müdürü oldu. İl geneli yatırımların planlama ve koordinasyonu bürosundan geçtiği için yapılması gerekene de, yapımı sürene de, yapılacaklara da hakimdi.
2014’e kadar 36 yıllık görevi boyunca 13 Vali’yle çalıştı.
Bir dönem…
Dil öğrenmek için Kore’ye gitti. Birikim ve deneyimlerini yazdığı 19 kitapla paylaştı. 4’ü Kore dili üzerine kitapların 6’sı elektronik ortamda yayınlandı.
Yine elektronik ortamda yayınlanacak yapay zeka konulu ve Korece öğrenme yollarını anlattığı iki yeni kitabın son hazırlıklarını yapıyor.
Eski dost…
Vedat Atacan ziyarete geldiğinde, 36 yıllık planlama deneyimini anımsatıp “Bursa’nın kırılma noktası nasıl yaşandı?” diye sorduk. O da sıraladı:
Bir…
“Toprak sahibi üretimle uğraşmak yerine satıp paraya dönüştürdü. Kazandığı parayla evine kat çıktı, çocuklarını evlendirdi, araba aldı.”
İki…
“Tarımsal alanlar tarım depoları adı altında yapılaştı. O yapılar birer fabrikayla dönüştü. Bu fabrikalar da Kestel, Gürsu, Nilüfer’deki OSB’ler gibi kendiliğinden sanayi bölgesine dönüştü.”
Üç…
“Sanayileşmeyle Anadolu’dan göç akını yaşandı. Balkanlar’daki gelişmeler de göçü zorlayınca Bursa nüfusu kısa dönemde çok hızlı arttı.”
Dört…
“Hızlı sanayileşme ve buna dayalı göçle kent büyüdü, ama plan yapılamadı. Öyle olunca başta Ankara Yolu’nun altı olmak üzere kaçak mahalleler oluştu.”
Beş…
“Kentin çok hızlı büyümesine eğitim ve sağlık karşılık veremedi. Devlet her yere okul yapmaya kalkttı, ama yetişemedi. Bulunan formüller de yeni sıorunların doğmasına yol açtı.”
Altı…
“Sanayi kenti olmasına karşın Bursa meslek liselerindeki eğitimini geliştiremedi. Okuldaki çok eski tezgahlarda yetişen öğrenci fabrikadaki modern tezgahlarda zorlandı.”
Yedi…
“Ulaşımın ve taşımanın temeli demiryolu. Fakat 1953’te Mudanya Treni rayları söküldü. Bursa şimdi tren bekliyor.”
Ahmet Emin Yılmaz’ın yazısının tamamı için tıklayın…
